In de voor velen van ons lang niet gemakkelijke coronatijd zijn we op KNBB.nl gestart met deze eenvoudige maar mooie serie: Het bijzondere van biljarten. Waarin iedere keer een andere speler dezelfde intro’s aanvult. Doel: iedere week wat mooie verhalen over het carambole, driebanden, pool of snookerspel wat wij met zijn allen zo missen.
De aftrap werd onlangs gedaan door niemand minder dan Therese Klompenhouwer, 's-werelds beste driebandster én geweldig ambassadeur van het driebanden, en deel 2 was met één van de grootste (en relatief jonge) klassieke biljarters van Nederland, Gert-Jan Veldhuizen. In deel 3 maakten we de oversteek van klassiek biljart naar poolbiljart, en spraken we toptalent Lynn Pijpers. In deel 4 één van onze absolute toppers in het klassieke biljart, inmiddels steeds meer gefocust op een doorbraak in het driebanden, en nog steeds pas 24 jaar: Sam van Etten.
Vandaag komt in deel 5 van deze serie voor het eerst een snookerspeler aan het woord. En niet zomaar een snookerspeler, één van onze allerbeste snookeraars van het land: Joris Maas - die ons stap voor stap meeneemt in zijn ontwikkeling van zijn jonge jaren tot de speler die hij nu is.
Mijn liefde voor het snooker kwam naar voren toen ik…
"Als jonge tiener in aanraking kwam met biljarten, toen mijn vader een biljart kocht voor op de zolder. Vriendjes kwamen spelen en zo spelenderwijs kreeg ik wat controle. Ik droomde van hoeken van inval en uitval en kon het spelen wel uren volhouden. Hoe beter ik werd hoe leuker ik het vond. Mijn oom Henk Vugts, ankerkader speler uit Oss, leerde mij hoe ik de speelbal kon sturen en ik vond het zo interessant.."
Snooker is echt een bijzonder spel en een prachtige sport. Eén van de mooiste dingen vind ik…
"Ik denk, het doorlopen van het leerproces, het steeds maar weer een beetje beter worden. Na mij eerste stappen zoals hierboven beschreven, nam een vriendje mij mee naar de Heidelust in Vught en later naar De Dieze in Den Bosch. Prachtige snookerpaleizen zoals veel spelers weten. Ik zag al snel: dat snooker was toch wel heel moeilijk. Er trainden daar professionals uit Engeland en hoe ongelofelijk goed waren die gasten. Dat wilde ik ook proberen en HEEL langzaam lukt het mij om wel eens een paar ballen achter elkaar in het gat te krijgen. De controle over “de witte” was al wel redelijk door het biljarten, maar oei wat was er nog veel te leren.
Na een aantal jaren zo eens in de week te spelen werd ik uitgenodigd in een competitieteam te spelen. Op het laagste niveau. Dat was nog eens ballen rapen… Maar ik was inmiddels gegrepen door het competitieve spel en de kameraadschap. Jaar na jaar werd ik toch ietsjes beter en dat was voor mij uiteindelijk de grootste uitdaging. Ik herinner me dat ik me op een gegeven moment een snookerspeler noemde en dat ik het een dingetje vond. Grappig toch? Lang geleden." :)
In al die jaren heb ik een flink aantal mooie dingen meegemaakt aan en rond de snookertafel. Om er zomaar één ding uit te pikken: Wat op mij veel indruk heeft gemaakt is…
"Sowieso wel dat ik in 2019 in the Crucible in Sheffield heb mogen spelen. (Lees hier en hier over deze geweldige prestatie van Joris.)
Dat kwam niet zomaar: het was een gevolg van dit jaarlijkse proces van verbeteren dat ik nu 25 jaar heb volgehouden. Kleine stapjes. Technisch, tactisch en mentaal. Er is altijd weer wat te verbeteren en te ervaren. Een jaartje poolen US Open 10-ball in Las Vegas, het WK Russian Pyramid in Siberië en natuurlijk als snooker hoogtepunt het in The Crucible in Sheffield mogen spelen. Het heeft me behalve veel sportieve voldoening, exotische reizen en speelplezier ook veel vriendschappen gebracht.
Hopelijk kunnen we snel weer competitief gaan spelen, want dit mis ik wel erg."
Eerdere delen in deze serie:
Het bijzondere van biljarten deel 1: Therese Klompenhouwer
Het bijzondere van biljarten deel 2: Gert-Jan Veldhuizen
Het bijzondere van biljarten deel 3: Lynn Pijpers
Het bijzondere van biljarten deel 4: Sam van Etten
Tekst: KNBB
Archieffoto's: eerste twee Corné Kuijpers, laatste twee Jan Rosmulder (bij NK Snooker 2018)